میلیاردها تومان از پول وسرمایه ی ایرانی به نام مصلای تهران !!!

میلیاردها تومان از پول وسرمایه ی ایرانی به نام هزینه ی ساخت مصلای تهران حیف ومیل شده است.در حالی که پایتخت کشور وسایر شهرهای بزرگ وکوچک کشور از نبود زیرساخت ها,کارخانه ها ,کارگاه ها,فقر,تورم,بیکاری ومعضلاتی مانند کمبود جاده وپل رنج می برند حكومت آخوندي ميلياردها تومان از پول وسرمایه ی مردم ایران را صرف ساخت مصلایی کرده است که تا کنون مورد بهره برداری قرار نگرفته است.مصلایی که تنها وتنها به مدت 10 روز در سال ودر زمان برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب مورد استفاده قرار می گیرد.استفاده ای که تنها شامل قسمتی از این سازه ی بزرگ مهندسی ومعماری می شود.مجموعه عظیم مصلای تهران از هر نظر قابل توجه است هم از نظر هزینه ساخت هم از نظر زمان وهم از نظر بلاتکلیفی وبلااستفاده ماندن این سازه عظیم معماری.حكومت آخوندي که با خیال ایجاد مصلایی برای برپایی نماز وحضور جمعیت میلیونی اقدام به ساخت چنین مجموعه ی بزرگی کرده است اکنون با بحران چگونه پر کردن آن روبرو شده است.همین نکته اساسی موجب شده تا حكومت انگیزه ی چندانی برای اتمام این پروژه عظیم نداشته باشد.سران تصمیم ساز جمهوری اسلامی که بیش از همیشه با بحران عدم مقبولیت ومشروعیت مواجه شده اند تنها وتنها در راه ساخت مصلای بزرگ تهران پول ملت ستمدیده ایران را حیف ومیل کرده اند.در حالی که پایتخت نشینان با مشکل ترافیک که ناشی از نبود اعتبارات کافی برای اتمام پروژه مترو واحداث پل های زیرگذر وروگذر مواجه اند حكومت اقدام به ساخت چنین مجموعه بی مصرفی با هزینه واعتبارات نجومی کرد.حتی اگر خوشبینانه به مساله نگاه شود ومصلا را برای برگزاری نماز جمعه یا نمازعیدفطر ومراسم های مذهبی لازم بدانیم این پرسش پیش می آید که آيا ساخت چنین مصلایی با چنین هزینه ای آن هم برای یک روز در هفته وبه تعبیری 55 روز در هفته عاقلانه است؟مساله زمانی حادتر می گردد که بدانیم حداکثر زمان حضور مردم در نماز جمعه قبل وبعد از آن به طور متوسط بین 3تا4 ساعت است یعنی برای حدود 150 تا 200 ساعت استفاده مردم دولت به اصطلاح اسلامی اقدام به ساخت مصلا کرده است.اما برای ساعت های تلف شده ی مردم در ترافیک وعبورومرورهای شبانه روزی دولت به اصطلاح اسلامی هیچ قدمی برنمی دارد.شاید اگر هزینه ی ساخت مصلا به ساخت مسکن برای جوانان در تهران اختصاص می یافت بخشی از مشکلات مسکن پایتخت حل می شد اما دولت وحکومت ایدئولوژی محور حاکم برایران تنها به فکر تبلیغ اندیشه ها ومبانی خود است.