زیبایی ایران به همین تنوع فرهنگی، قومی و مذهبی آن است. نعمت و گنج بزرگی که باید ارزش و قدر آن را بدانیم و همه سعی و تلاش کنیم که ایران رنگارنگ باقی بماند. زیبایی زندگی در همین است. لازم نیست همه مثل هم باشیم. لازم نیست همه یک جور فکر کنند. لازم نیست برای وحدت و همدلی همه یکسان و یک شکل شویم. آن چیزی که ما را سالها در کنار هم نگه داشته است. پیوندهای انسانی، فرهنگی و تاریخی ما بوده است. جامعهای زنده میماند، رشد میکند و نیرومند میشود که پلورالیسم/تنوع/تکثر در آن وجود داشته باشد. این تنوع شامل گروههای قومی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی، سیاسی و ... میشود. جامعهای که در آن همه فرهنگها، عقاید و اندیشهها حق حیات و زندگی داشته باشند. جامعهای که دارای یک قانون انسانی و فراگیر باشد به طوری که همه در سایه آن احساس آرامش کنند و تبعیضی در کار نباشد. حقوق همه گروهها یکسان باشد. به گروههایی تحت نام اقلیت، ظلم و ستم نشود و همه فرهنگها دارای حقوق مساوی باشند.
این کشور متعلق به همه است. سند آن هم به نام هیچ فرد یا گروه خاصی نیست. همه ایرانی هستیم و باید کشورمان را با کمک هم بسازیم.
این کشور متعلق به همه است. سند آن هم به نام هیچ فرد یا گروه خاصی نیست. همه ایرانی هستیم و باید کشورمان را با کمک هم بسازیم.