.
نگاهی به عمل کرد تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی در نخستین سالگردش
ارسال دایم پارازیت بر روی فرکانسی که «تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی» از آن پخش می‌شود، خود نشان دهنده‌ی این است که این رسانه، مخاطب خود را یافته‌است. این تلویزیون که امروز بیست‌وسوم دی‌ماه اولین سالگرد خود را جشن می‌گیرد در این یک سال پستی و بلندی‌های زیادی را چشیده‌است. از لغو مجوز دفتر تهران این شبکه پیش از آغاز کارش تا دریافت جایزه‌ی «بهترین کانال خبری سال» توسط «هات‌برد برودکست». اما با همه‌ی این پستی و بلندی‌ها، این تلویزیون هم‌چنان به کار خود ادامه می‌دهد و آن چنان که صادق صبا مدیر این شبکه در وبلاگ سردبیران بی‌بی‌سی نوشته‌‌است، هیچ چیز نمی‌تواند جلوی فعالیت ما را بگیرد.«می بینید که در این روزهای حساس، ما حتی برای لحظه‌ای هم پخش برنامه‌های خود را متوقف نکرده‌ایم و به شما اطمینان می‌دهیم که در هر سه رسانه تلویزیون، رادیو و وب‌سایت، به وظیفه خبررسانی خود عمل خواهیم کرد.»
بی‌بی‌سی و استانداردهای تلویزیونی:
تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی هر ضعفی هم ( که به آنها نیز اشاره خواهیم کرد ) داشته باشد، استانداردهای تلویزیون‌های فارسی‌زبان را ارتقا داد. بی‌بی‌سی نشان داد که فارسی زبان‌ها هم می‌توانند برنامه‌ی استاندارد ببینند (حتی اگر این استاندارد را تنها فنی بدانیم و آن را استاندارد صدا و تصویر معرفی کنیم.) بی‌بی‌سی، احترام به مخاطب را در رسانه‌های فارسی‌زبان دوباره تعریف کرد و نشان داد که احترام به مخاطب چیزی فراتر از خم و راست شدن جلوی او در صفحه‌ی تلویزیون است. لبخند‌های صادقانه‌ی مجریان، خود رعایت احترام است. پخش تصویر‌های شفاف و زنده نیز همین‌طور. همین که ایرانیان و فارسی‌زبان‌ها پیش از این از دیدن مستند‌های بی‌مثال بی‌بی‌سی به زبان فارسی محروم بودند وحالا با حضور این تلویزیون آنها را به زبان مادری‌شان می‌بینند و همین که می‌توانند مستندها، برنامه‌های سرگرمی، گزارش‌هایی با محوریت سبک زندگی و حتی تکنولوِژی را با مجریان و درون‌مایه‌ای (عمدتن) ایرانی ببینند، خود نشان از احترام فراوان این رسانه برای مخاطب دارد.
آیا بی‌بی‌سی دروغ می‌گوید؟
از ابتدا و حتی پیش از افتتاح این رسانه صحبت‌هایی مبنی بر عدم صداقت این رسانه در میان رسانه‌های داخلی، برخی از مردم و برخی از موضع‌گیری‌ها دیده می‌شد. بی‌بی‌سی از یک پالیسی و اساس‌نامه‌ی ثبت شده‌ی خود پیروی می‌کند و یکی از مهم‌ترین بندهای این اساسنامه، بی‌طرفی این رسانه است. شاید باید به کسانی که بی‌بی‌سی را از این جهت (یعنی بی‌طرف نبودنش) نقد می‌کنند، حق داد. بی‌بی‌سی در این یک سال بیشتر تصاویر مخالفان دولت ایران را مخابره کرده‌است. مهمانان برنامه‌های سیاسی این تلویزیون را معمولن منتقدان و حتی دشمنان رادیکال این نظام سیاسی تشکیل می‌دادند. می‌توان در نگاهی گذرا بی‌بی‌سی فارسی را به تقسیم ناعادلانه‌ی زمان بین این دو محکوم کرد اما این را هم باید در نظر گرفت که حداقل گفته می‌شود برای تریبون دادن به طرفداران حکومت ایران تلاش شده‌است اما آنها موافقت نکرده‌اند که با رسانه‌ی بی‌بی‌سی فارسی به عنوان یک رسانه‌ی (به ادعای آنان) خودفروخته گفت‌و گو کنند و یا در برنامه‌ای از آنان شرکت داشته باشند. قضاوت در مورد بی‌طرفی یا عدم بی‌طرفی این رسانه ریسک بزرگی‌ست و در حیطه‌ی نقد رسانه، کار مشکلی‌ست. پس بهتر است این کار را به عهده‌ی بینندگان این رسانه گذاشت
0 نظرات:
ارسال یک نظر