گشتاسب

به خشونت کشاندن حرکت اعتراضی مردم در روز عاشورا توطئه ای سازمان یافته از سوی اقتدار گرایان بود. و حاکمیت اقتدارگرا در اجرای این سناریو موفق شد و بهره تبلیغاتی لازم را نیز از آن برد و ضمن توجیه اعمال خشونت و سرکوب در سطح تبلیغاتی و سیاسی با به راه انداختن تظاهرات حکومتی 9 دیماه توانست خود را از موضع انفعال خارج ساخته و تا حدودی وضعیت به هم ریخته خود را سامان دهد. اقتدار گرایان با تبلیغات گسترده و سنگین خود در باره روز عاشورا برای مدتی کوتاه توانستند حداقل درسطح حاکمیت انسجام ایجاد کرده و جناح معتدل خود را به همراهی با خود و یا حداقل ناگزیر به سکوت کنند. اقتدارگرایان می کوشند تظاهرات 9 دی را به آغاز پایان جنبش سبز تبدیل کنند. آنان روز 22 بهمن را پایان حرکتی می دانند که از روز 9 دی آغاز کرده اند. آنان چنین ارزیابی می کنند که اگر بتوانند در 22بهمن از حضور گسترده و عظیم سبز ها در راهپیمایی جلوگیری کنند، به پشتوانه قدرت وامکانات تبلیغاتی که در اختیار دارند، خواهند توانست راهپیمایی مردمی این روز را به یک رفراندم ملی به نفع خود تبدیل کرده و این روز را به پایان جریانی که از 22 خرداد آغاز شد یعنی پایان عمر جنبش سبز تبدیل کنند و به همگان ثابت نمایند جنبش سبز نه یک جنبش بلکه یک حرکت کور و ماهیتاً ضد انقلابی بود که با برخورد قاطع سرکوب شد.

خواب  رفراندم  ملی  و  بستن  تومار  جنبش  سبز را  در  سر  دارند ...

 آنان در صورت توفیق در این سناریو چنان که گفتیم 22 بهمن را به یک  رفراندم ملی در تأیید خود تبدیل کرده و به پشتوانه آن تمام خشونت ها ،سرکوب ها و دستگیری ها و کشتارها و ضرب و شتم های گذشته را به عنوان موضعی قاطع، انقلابی، ضروری واجتناب ناپذیر در برابر توطئه خطرناک مشروع جلوه داده و این موفقیت عملی را نشانه صحت و حقانیت و ضرورت تمام خشونت ها و سرکوب های هشت ماه اخیر تبلیغ خواهند کرد. آنان امیدوارند که با برگزاری این به اصطلاح رفراندم ملی بخش وسیعی از بدنه اجتماعی جنبش سبز را منفعل و سرخورده کرده از میدان خارج کنند. از این رو بلافاصله بعد از این رفراندم به اصطلاح ملی سران و فعالان اصلاح طلب و جنبش سبز را دستگیر و محاکمه کرده و سرکوب و خشونت را علیه گروه های پراکنده معترضان باقیمانده صد چندان خواهند کرد و هر صدای اعتراضی را بلافاصله در نطفه خفه خواهند کرد. آنان به این ترتیب امیدوارند پرونده جنبش سبز را به عنوان یک حرکت اجتماعی و مدنی گسترده و فراگیر ببندند و آن را به حرکتی محدود، غیر علنی، که برای تحقق اهداف خود به روش های خشونت طلبانه پناه برده، تبدیل کنند