اعتراضات ۲۲ بهمن به نظر من چیزی از ۱۶ آذر یا ۱۳ آبان کم نداشت ، تنها این وسط برخی از مدعیان رهبری جنبش سبز در خارج از ایران ، انتظارات را بالا بردند. اینکه آدم بگوید “۲۲ بهمن وقت آکسیون نهایی نهایی است” و یا بدون اطلاع از فضای داخل ، تئوری “اسب تروا” را تبیین کند ، جز این نتیجه ای فراهم نمی کند. به نظر من در این فاصله ی عاشورا تا امروز ، این افراد عملا فقط انتظارات را از جنبش اعتراضی بالا بردند. برای همین ، اگر کمی این فشارهای کاذب را دور کنیم و به آنچه امروز اتفاق افتاد نگاه کنیم متوجه می شویم ، که اعتراضات اولا وجود داشت و ثانیا در استان ها حضور معترضان جدی تر لمس شد.من می خواهم با توجه به مشاهداتم از فیلم ها یک گام هم فراتر بگذارم و بگویم با توجه به تلاش حکومت ، نه تنها اعتراضات خاموش نشد بلکه کاهش هم نیافته است. توجه کنید که در این یکی ، دو ماه حکومت از هر ابزاری استفاده کرد. اول بیانه های موسوی و کروبی را سازشکاری تلقی کرد ، بعد محسن رضایی را وارد پادرمیانی کرد بعد مناظره های کذایی را راه انداخت و نهم دی را علم کرد برای کوبیدن جنبش اعتراضی. در شرایط عادی ، هر کدام از این این توطئه ها کافی است تا کمر یک جنبش اعتراضی را بشکند اما دیدید نشد و مردم باز ماندند. به نظرم ۲۲ بهمن یک درس مهم دارد و آن اینکه همه ماه که بیرون هستیم می توانیم منعکس کننده دیدگاه ها ، انتظارات و خواسته های جنبش سبز باشیم. وگرنه احساس فرمانده بودن ، رهبر و نماینده جنبش بودن ، آن هم بدون شناخت درست ، عامل فرسایش بیشتر خواهد بود. شک ندارم که یک عده در داخل ، بعد از تبلیغات و افزایش انتظارات توسط برخی چهره های خارج از کشور ، عملا ، سرخورده شده اند اما قاطبه ی مردم با عزمی جزم تر دنبال مطالبات شان هستند. به نظرم موسوی و کروبی که در ایران هستند ، همچنان ، شنیدنی صدا برای مردم هستند.
http://www.youtube.com/watch?v=a3R2sLQSUlY - Video 22 bahman
0 نظرات:
ارسال یک نظر